Studenci kierunku Inżynieria Środowiska uczestniczą w zajęciach laboratoryjnych poświęconych praktycznemu zastosowaniu informatyki.

Laboratorium poświęcone przedmiotowi Geodezja inżynierska ma na celu zapoznanie studenta z technikami pomiarowymi oraz technologią tworzenia map cyfrowych i gromadzenia danych przestrzennych. Zajęcia pomiarowe odbywają się w terenie z wykorzystaniem sprzętu geodezyjnego. Zajęcia kameralne związane z opracowaniem danych, obliczeniami i tworzeniem mapy odbywają się na pracowni komputerowej z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania takiego jak Winkalk i MikroMap. Umiejętność posługiwania się danymi geoprzestrzennymi, zwłaszcza mapami a także technikami pomiarowymi, jest bardzo istotna w zawodach inżynierskich związanych pośrednio lub bezpośrednio z energetyką, budownictwem, sieciami czy rolnictwem. Dlatego też pewien zakres tej wiedzy pojawia się na niniejszych studiach.

Wykorzystanie i zastosowanie danych przestrzennych w dziedzinach inżynierskich rozszerzamy w laboratorium związanym z przedmiotem Systemy informacji przestrzennej (GIS). Jest to kontynuacja geodezji inżynierskiej w zakresie stosowania map cyfrowych i baz danych do analiz przestrzennych, projektowania i korzystania popularnych narzędzi GIS. Zajęcia obywają się na pracowni komputerowej w oparciu o oprogramowanie QuantumGIS. Studenci uzyskują również wiedzę na temat pozyskiwania danych przestrzennych ze źródeł internetowych do własnych zastosowań.

Technologia GIS jest bardzo powszechna w wielu dziedzinach gospodarki jak np.: ochrona środowiska, ochrona zdrowia, ratownictwo, energetyka, transport lotniczy, drogowy, morski, kolejowy, systemy nawigacyjne, budownictwo, geodezja, rolnictwo, leśnictwo, zarządzanie kryzysowe, ochrona zabytków i wiele innych.. W każdej firmie czy instytucji wykorzystującej dane geoprzestrzenne (mapy i bazy danych) stosuje się narzędzia GIS do ich przetwarzania, analizowania, projektowania czy podejmowania decyzji. Wiedza nabyta w trakcie tych laboratoriów jest zatem bardzo uniwersalna.

Sposobem wyrażania myśli i idei współczesnego inżyniera jest dokumentacja projektowa. Integralną część tej dokumentacji stanowi zazwyczaj rysunek techniczny. Czytanie i tworzenie rysunków technicznych jest również jedną z kluczowych umiejętności, którą nabywa się na wielu kierunkach studiów inżynierskich. Deską kreślarską współczesnego projektanta są programy do komputerowego wspomagania projektowania (CAD). W trakcie niniejszych studiów nabędą państwo umiejętność posługiwania się jednym z najpopularniejszych programów tego typu jakim jest AutoCAD.

Wprowadzenie do wszystkich przedmiotów na naszym kierunku, wykorzystujących narzędzia informatyczne stanowią dwa uzupełniające się przedmioty, realizowane na pracowni komputerowej. Są to: Podstawy informatyki oraz Technologia informacyjna. W trakcie tych zajęć studenci, obok standardowej wiedzy z zakresu obsługi komputera, opartej na oprogramowaniu biurowym, wprowadzani są w zagadnienia związane z programowaniem i algebrą komputerową oraz technologią baz danych i stron WWW.

Zajęcia laboratoryjne z Sieci ciepłowniczych, gazowniczych, wodociągowych w pracowniach komputerowych polegać będą na:

• zapoznaniu się z programami do komputerowej symulacji i optymalizacji sieci płynowych a następnie na samodzielnym rozwiązywaniu problemów.
• zapoznaniu się z oprogramowaniem GIS( programy zawierające funkcje wprowadzania, gromadzenia, analizowania oraz wizualizacji danych geoprzestrzennych) oraz aplikacjami zaprojektowanymi na potrzeby zarządzania sieciami płynowymi a następnie na samodzielnym rozwiązywaniu problemów.
• zapoznaniu się z oprogramowaniem AutoCAD wykorzystywanym do dwuwymiarowego (2D) i trójwymiarowego (3D) komputerowego wspomagania projektowania a następnie na samodzielnym rozwiązywaniu problemów.

Zajęcia laboratoryjne dotyczące symulacji komputerowej sieci mają na celu nauczenie studentów korzystania z profesjonalnych programów, które służą do wszechstronnego badania własności hydraulicznych sieci płynowych. Omówiona zostanie baza danych w której przechowywane są elementy sieci, interfejs graficzny programu oraz sposób wykonywania obliczeń symulacyjnych..

Zastosowanie programu symulacyjnego pozwala:

• zbadać zachowanie się sieci w określonych warunkach,
• wyznaczyć fragmenty, w których sieć jest przeciążona (wąskie gardła) i sformułować wytyczne do procesów modernizacji lub rozbudowy,
• wyznaczyć fragmenty, w których istnieją rezerwy przepustowości,
• ocenić możliwości przepustowe sieci istniejącej i po planowanej rozbudowie,
• wydawać zapewnienia dostawy gazu/wody/ciepła przyszłym odbiorcom,
• sprawdzić jakość funkcjonowania sieci podczas remontów wybranej lub wyłączonej z powodu awarii części sieci,
• ocenić jakość pracy systemu telemetrycznego i urządzeń pomiarowych,
• zmniejszyć nakłady na wyposażenie pomiarowe sieci, poprzez określenie niezbędnej liczby urządzeń pomiarowych oraz ich lokalizację (pomiary w innych punktach systemu mogą być zastąpione wynikami obliczeń symulacyjnych).

Programem wykorzystywanym w laboratorium będzie SimNet ? program opracowany przez pracowników Politechniki Warszawskiej.

Programy optymalizacyjne pozwalają na optymalizację (maksymalizację lub minimalizację) określonego wskaźnika jakości, który charakteryzuje określony aspekt optymalizowanego procesu lub układu(np. koszty eksploatacji lub koszty inwestycji).

W ramach zajęć omówiona zostanie struktura programu , zasada działania oraz sposób jego wykorzystania. Profesjonalnym programem wykorzystywanym w laboratorium będzie program OptNet ? opracowany przez pracowników Politechniki Warszawskiej.

Zastosowanie programu optymalizacyjnego pozwala:

• minimalizować wartość określonego wskaźnika jakości przy uwzględnieniu różnego rodzaju ograniczeń (eksploatacyjnych i projektowych),
• określić oszczędności wynikające z procesu optymalizacji,
• ocenić wpływ różnych danych wejściowych i ograniczeń na efektywność procesu optymalizacji.

Studenci nauczą się prawidłowo formułować zadanie a następnie wykorzystując OptNet go rozwiązać.

Technologie energetyczne obejmują procesy, urządzenia i systemy inżynierskie służące do konwersji paliw kopalnych tzw. konwencjonalnych i odnawialnych źródeł energii na ciepło, chłód i energię elektryczną. Szerokie spektrum zagadnień podzielono na trzy działy: I Urządzenia (maszyny) dużych mocy nazywane "Dużą energetyką", II Urządzenia adresowane do budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej tzw. "Mała energetyka" oraz III Nowoczesne technologie czyli "Rozwiązania innowacyjne". Całość spina klamra prawno-finansowych zagadnień dotyczących ochrony środowiska, rynku energii, zarządzania procesami w systemach energetycznych. Technologie energetyczne to zakres interesujący i pełn wyzwań dla przyszłych absolwentów myślących o zarządzaniu spółkami multienergetycznymi, tj. wytwarzającymi ciepło, energię elektryczną, chłód, wodę pitną, bądź przedsiębiorstwami produkcyjnymi, w których efektywność energetyczna procesów już wkrótce będzie kluczowym elementem funkcjonowania na rynku. Połączenie wiedzy z zakresu OZE, emisji CO2 oraz efektywności energetycznej jest kluczem do sukcesu przyszłych specjalistów Technologii Energetycznych.
Z aktualnych analiz Lewiatana, który badał popyt na rynku pracy na pracowników w czterech znaczących sektorach w Polsce (energetyka, budownictwo, przemysł odzieżowy, IT) wynika, że warto kształcić się w kierunku energetycznym (technika, studia inżynierskie). W ciągu najbliższych 10 lat jest pewnym, że z sektora energetyki 40% obecnych pracowników osiągnie wiek emerytalny, więc zwolnią się miejsca pracy. Nowe miejsca pracy będą częściowo inne niż te, które zajmuje obecna kadra, gdyż energetyka zmienia swoje oblicze. Oprócz pracowników serwisu elektrycznego i energetycznego (w tym ciepłowniczego, gazowniczego) modernizacja tego sektora będzie wymagała zatrudnienia osób wykształconych na kierunkach inżynieria środowiska i energetyka jądrowa.
Inżynier w zakresie technologie energetyczne jest specjalistą, posiadającym wszechstronną wiedzę. Może specjalizować i zajmować się organizowaniem i koordynowaniem całokształtu procesów o podłożu technologii energetycznych. W praktyce specjalista nadzoruje poprawne funkcjonowanie urządzeń wytwórczych, sieci przesyłowych i odbiorników energii różnopostaciowej (ciepła, elektryczności, gazu) znajdujących się na terenie przedsiębiorstwa, kontroluje ich stan techniczny i dopilnowuje terminowego przeprowadzania kontroli technicznych i prac naprawczych, jeśli taka potrzeba zaistnieje. Osoba obsadzona na tym stanowisku sporządza i porządkuje dokumentację techniczną, a także koordynuje ewentualne roszczenia w zakresie napraw gwarancyjnych i pogwarancyjnych. Inżynier - Technolog jest zaangażowany we wdrażanie nowego sprzętu i nowych technologii wewnątrz przedsiębiorstwa, a także udziela pracownikom wsparcia w zakresie ich obsługi i użytkowania.
Technologie energetyczne dotyczą wszystkich znajdujących obecnie zastosowanie technologii produkcji elektryczności i ciepła. Przedstawione zostaną zasoby i ogólna charakterystyka głównych paliw oraz pojęcie systemu energetycznego, podsystemu elektroenergetycznego, ciepłowniczego, gazowniczego i ich interakcje ze środowiskiem naturalnym. Podane zostaną sposoby konwersji energii paliw w elektryczność i ciepło, chłód rodzaje obiegów oraz bilanse substancji i energii. Przedstawione zostaną perspektywy rozwoju technologii energetycznych.

Obszernie omówione zostaną zagadnienia dotyczące siłowni kondensacyjnych, będących podstawą polskiego podsystemu energetycznego. Omówione zostaną zespoły turbin gazowych, hierarchiczne układy energetyczne, skojarzona produkcja ciepła i elektryczności oraz energetyka jądrowa. Dużo miejsca poświęcone zostanie zagadnieniom energetycznego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Omówione zostaną elektrownie wiatrowe, energetyka słoneczna, wodna, geotermalna, ogniwa paliwowe, a także technologie energetycznego wykorzystania biomasy.

Zakres merytoryczny:
I  Duża energetyka
1. Węgiel kamienny i brunatny - kotły energetyczne fluidalne, pyłowe wraz z systemami odsiarczania, odazotowania spalin oraz sekwestracji CO2. Nowoczesne technologie ?obróbki" spalin w kontekście handlu emisjami.
2. Gaz ziemny - silniki tłokowe, turbiny gazowe, kotły dużej mocy.
3. Układy skojarzone - układ wodno-parowy, układ kombinowany gazowo-parowy i ORC.
4. Urządzenia chłodnicze sprężarkowe i absorpcyjne, centralne wytwarzanie chłodu, wody lodowej
5. Układy OZE - na bazie ORC spalanie bądź zgazowanie biomasy (słoma, zrębki drewna),
6. Biogazownie rolnicze, biogazownie przemysłowe (odpady poprodukcyjne, browarskie, mleczarskie, cukrownicze)
7. Układy solarne - farmy fotowoltaiczne, wieże słoneczne
8. Farmy wiatrowe
9. Spalanie paliw formowanych, pelet - cementownie, uprawy roślin energetycznych i recycling odpadów komunalnych
10. Ciepło gruntu i wód podziemnych, jako dolne źródło ciepła dla pomp ciepła dużej mocy
II Mała energetyka
1. Kotły na paliwa stałe małej mocy, kopalne i odnawialne
2. Układy skojarzone małej mocy, silniki gazowe, mikroturbiny
3. Biogazownie rolnicze przydomowe
4. Systemy kolektorów słonecznych, cieczowych, fotowoltaicznych, hybrydowych
5. Kominki domowe w układach hybrydowych
6. Pompy ciepła, urządzenia chłodnicze typu SPLIT
7. Technologie odzyskiwania ciepła odpadowego, układy rekuperacji
III Rozwiązania innowacyjne
1. Ogniwa paliwowe
2. Turboekspandery
3. Bezemisyjna gospodarka węglem, czyste technologie węglowe
4. Spalanie w plazmie
5. Urządzenia chłodnicze adsorpcyjne
6. Technologie magazynowania ciepła, chłodu i energii elektrycznej

Sieci i instalacje płynowe to zakres utworzony ze względu na potrzeby rynku. Poszukiwani są bowiem inżynierowie posiadający wiedzę projektowo-eksploatacyjną w zakresie sieci ciepłowniczych, gazowych, kanalizacyjnych i wodociągowych. Te sieci posiadają wiele cech wspólnych. Służą do transportu płynów, cieczy i gazu. Mają rozległą strukturę, zlokalizowane są z reguły na dużym obszarze a zatem sposób zarządzania nimi jest podobny. Umiejętność projektowania to szukanie kompromisu pomiędzy kosztami inwestycyjnymi, kosztami eksploatacji, istniejącą strukturą, planem zagospodarowania przestrzennego terenu i obowiązującym ustawodawstwem. Poprawna eksploatacja sieci to dostarczenie w przypadku sieci ciepłowniczych, gazowych i wodociągowych określonej ilości ciepła, gazu i wody a w przypadku sieci kanalizacyjnych odebranie odpowiedniej ilości ścieków. Należy pamiętać, że racjonalna eksploatacja sieci winna być ekonomiczna tzn. taka aby koszty były możliwie niskie. Zarówno na etapie projektowania sieci jak również w procesie eksploatacji niezbędna jest wiedza dotycząca hydrauliki sieci tzn. zjawiska transportu masy i ciepła. Pozwala ona na racjonalny dobór średnic rur, grubości ścianek, rodzaju i grubości izolacji a także określonej prędkości przepływu płynu w rurach co gwarantuje odpowiednio długi czas eksploatacji rur ? elementów sieci projektowanej / eksploatowanej. Współczesny zliberalizowany rynek stawia firmy dystrybucyjne (ciepłownicze, gazowe, kanalizacyjne i wodociągowe) przed trudnymi decyzjami : w jaki sposób zarządzać firmą bardzo złożoną zarówno pod względem infrastruktury jak i funkcjonalności aby z jednej strony spełnić wymagania klienta, zapewnić bezpieczną eksploatację sieci, przy jednoczesnej minimalizacji kosztów prowadzenia ruchu sieci z drugiej strony.
Ten rozsądny kompromis osiąga się podnosząc jakość zarządzania systemem dystrybucyjnym. Wiąże się to z koniecznością szybkiego uzyskania rzetelnych informacji o aktualnym stanie systemu. Przedstawione problemy są rozwiązywane poprzez wykorzystywanie możliwości zdalnego monitorowania (zbierania informacji) i zdalnego sterowania rozłożonymi przestrzennie elementami systemów gazowych. Wiele wymagań funkcjonalnych, a co za tym idzie ? rozwiązań technologicznych, jest wspólnych dla wszystkich sieci płynowych. Systemy zdalnego monitorowania i sterowania sieci ciepłowniczych, gazowych, kanalizacyjnych i wodociągowych mają także bardzo wiele cech wspólnych.
W przypadku dystrybucyjnych sieci płynowych systemy zdalnego sterowania są rozumiane szerzej ? oprócz tradycyjnych systemów SCADA(system sterowania i zbierania informacji) obejmują one systemy zdalnego odczytu poborów ciepła, gazu i wody, integrację z systemem informatycznym firmy, a także coraz powszechniej zdalny nadzór nad wykorzystaniem pracowników obsługujących sieć dystrybucyjną.
Zarówno prawidłowa eksploatacja istniejących sieci płynowych jak również ich rozbudowa nie może być realizowana bez pomocy nowoczesnej techniki. Oprogramowanie do obliczania i ewidencji sieci powinno zatem stanowić podstawowe narzędzie pracy służb odpowiedzialnych za transport ciepła, gazu wody i ścieków.

Oprogramowanie to podzielić można na dwie grupy:
- programy symulacyjne,
- programy optymalizacyjne.
Głównym celem stosowania programów symulacyjnych jest badanie zachowania się sieci płynowych w określonych warunkach. Dla założonych wartości obciążenia sieci (ilości pobieranego medium w wybranych punktach sieci) i założonych parametrów zasilania (wartości ciśnienia lub przepływu w punktach zasilania sieci) przy znanej strukturze sieci (połączenia rur oraz wymiary geometryczne rur), program da nam odpowiedź na pytania dotyczące wartości ciśnienia lub przepływu w wybranych punktach lub fragmentach sieci.
Programy optymalizacyjne z kolei, umożliwiają znalezienie takich warunków pracy sieci (w przypadku eksploatacji) lub takich struktur (w przypadku projektowania lub rozbudowy), w których aspekt ekonomiczny lub techniczny tego procesu lub tej struktury osiągnie wartość oczekiwaną (odpowiednio minimalną lub maksymalną). Należy jednocześnie pamiętać, że aby można było w sposób nowoczesny zarządzać sieciami płynowymi muszą one być wyposażone w odpowiednią ilość urządzeń pomiarowych zlokalizowanych w odpowiednich miejscach sieci.

Studia na kierunku Inżynieria Środowiska mają charakter techniczno-przyrodniczy. Kształcenie w zakresie Inżynierii komunalnej wyposaża absolwentów w interdyscyplinarną wiedzę o środowisku, obejmującą znajomość procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych zachodzących w środowisku oraz oddziaływania działalności człowieka na środowisko. Przygotowuje przyszłych inżynierów głównie w zakresie racjonalnego gospodarowania i kształtowania zewnętrznego środowiska przyrodniczego oraz tworzenia środowiska wewnętrznego w obiektach budowlanych dla potrzeb ludzi z uwzględnieniem proekologicznych technologii. Studenci uczą się badania i analizowania procesów zachodzących w środowisku, wykonywania ocen oddziaływań obiektów na środowisko i prognozowania zmian stanu środowiska wskutek działalności człowieka, co pozwala na dogłębne poznanie zasad racjonalnego gospodarowania zasobami naturalnymi.
Z inżynierią komunalną nierozerwalnie związana jest gospodarka komunalna czyli dział gospodarki narodowej, której celem jest zaspokojenie bieżących i nieprzerwanych potrzeb dla ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych wynikających z zamieszkania ludności.
Do głównych zadań gospodarki komunalnej należą:
- usługi administracyjne związane z rejestracją prowadzeniem ewidencji, np. wydawanie dokumentów, wprowadzanie do rejestrów, wydawanie zezwoleń, wydawanie decyzji administracyjnych,
- usługi społeczne: ochrona zdrowia, rozwój kultury, ośrodki sportowe, oświata, opieka społeczna, mieszkania komunalne, bezpieczeństwo publiczne,
- usługi techniczne: zaopatrzenie w energię elektryczną, ciepło, gaz, wodę pitną,
- transport publiczny - usługi transportowe transportu zbiorowego, transport specjalny (osoby niepełnosprawne), dbanie o stan infrastruktury transportowej (drogi, tory),
- gospodarka wodna: zaopatrzenie w wodę oraz kanalizacja,
- gospodarka odpadami: składowanie odpadów, utylizacja, recycling,
- gospodarowanie terenami zielonymi.

Warto wiedzieć: przymiotnik komunalny wywodzi się od łacińskiego comunis - wspólny, powszechny, ogólny. W takim znaczeniu stosowano to określenie przez wieki. Z czasem zaczęło się ono odnosić przede wszystkim do wspólnej własności mieszkańców miast. W słowniku wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych autorstwa Władysława Kopalińskiego czytamy następujące wyjaśnienie: ?komunalny - miejski, podlegający samorządowi miejskiemu". Zatem inżynieria komunalna to inżynieria miejska, inżynieria infrastruktury miejskiej.

Ten zakres kształcenia przygotowuje absolwentów do rozwiązywania wybranych zadań organizacyjnych, projektowych i eksploatacyjnych w obszarze gospodarki komunalnej oraz inżynierii i ochrony środowiska.

W kształceniu w tym zakresie dużo uwagi poświęca się problematyce zaopatrzenia w wodę, sieciom wodociągowym i kanalizacyjnym, technologiom uzdatniania wód i oczyszczania ścieków, bezpiecznemu składowaniu, unieszkodliwianiu, przetwarzaniu i zagospodarowanie odpadów oraz rekultywacji terenów zdegradowanych.

Absolwenci w tym zakresie mają szerokie możliwości znalezienia pracy, m in.:
- w przedsiębiorstwach usług komunalnych,
- w miejskich przedsiębiorstwach oczyszczania miasta,
- przedsiębiorstwach wodociągowych i kanalizacyjnych,
- w przedsiębiorstwach energetyki cieplnej,
- w obiektach gospodarki odpadami,
- w obiektach gospodarki wodno-ściekowej,
- w wydziałach ochrony środowiska i gospodarki komunalnej na różnych szczeblach (starostwa powiatowe, urzędy miast i gmin, urzędy marszałkowskie i inne organy administracji),
- w funduszach ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
- w firmach projektowych, instalacyjnych, handlowych i usługowych działających w obszarze gospodarki komunalnej.

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA to kierunek studiów inżynierskich prowadzony na Wydziale Inżynierii i Ekonomii Państwowej Uczelni Zawodowej im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie.

Inżynieria Środowiska kształci studentów w trzech zakresach:

• Inżynieria Komunalna
• Sieci i Instalacje Płynowe
• Technologie Energetyczne (w tym Odnawialne Źródła Energii).

Inżynieria Środowiska jest kierunkiem przyrodniczo-technicznym bazującym na pod­stawowych przedmiotach ścisłych i przyrodniczych. Przygotowuje specjali­stów zdolnych do rozwiązywania zagadnień w zakresie inżynierii komunalnej, sieci i instalacji płynowych (ciepłowniczych, gazowniczych wodociągowych i kanalizacyjnych) oraz technologii energetycznych. Absolwent posiada wiedzę dającą mu podstawy do rozwiązywania problemów technicznych, technologicznych i organizacyjnych w tych specjalnościach.

Absolwent kierunku Inżynierii Środowiska jest przygotowany do pełnienia:

• Samodzielnej funkcji w budownictwie w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń – na stanowiskach: projektantów, kierowników budów i wykonawców instalacji;
• Dozoru i eksploatacji rządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych, cieplnych i gazowych;
• Wykonywania audytów: energetycznych, efektywności energetycznej i środowiskowych;
• Sporządzania i wydawania świadectw charakterystyk energetycznych budynków;
• Oceny oddziaływania na środowisko obiektów komunalnych, studiów wykonalności projektów i aplikacji/wniosków o dofinansowanie przedsięwzięć ze środków Unii Europejskiej;
• Obrotu (kupna/sprzedaży) mediów: paliw, gazu ziemnego, energii elektrycznej i emisji CO₂.

Absolwenci po odbyciu staży, praktyki zawodowej i zdaniu egzaminów państwowych będą mogli samodzielnie prowadzić działalność w ww. zakresie.

Doświadczenie zawodowe mogą zdobywać w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, w Wojewódzkich Funduszach Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, w urzędach miejskich i gminnych w dziale infrastruktury miejskiej/ gminnej, w Urzędzie Regulacji Energetyki, w oddziałach Banku Ochrony Środowiska lub Krajowego Banku Gospodarczego oraz kancelariach gospodarczych. Także w przedsiębiorstwach obrotu gazem i paliwami, w przedsiębiorstwach energetycznych, wodociągowych, odprowadzania ścieków i unieszkodliwiania odpadów, selektywnej zbiórki odpadów komunalnych, przedsiębiorstwach produkujących paliwa alternatywne, biogaz i energię elektryczną w oparciu o Odnawialne Źródła Energii.

prof. dr hab. inż. Andrzej J. Osiadacz
Kierownik Zakładu Inżynierii Środowiska